جمعه, ۵ مرداد ۱۳۹۷، ۰۷:۵۷ ق.ظ
عربی 21: کشمکش استعمارگران بر سر لیبی
عربی 21: کشمکش استعمارگران بر سر لیبی
5 مرداد 1397 - 07:31:48 ق.ظ
خبرگزاری آریا - پارس تودی - لیبی با وجود ناآرامیهای داخلی، از سوی کشورهای غربی نیز تحت فشار قرار دارد.
«قاده بن عمار» روز پنج شنبه در مقاله ای که در پایگاه عربی 21 منتشر شد، نوشت؛ اینکه وزیر دفاع ایتالیا، دولت فرانسه را به عدم مداخله در امور لیبی فرامی خواند و می خواهد خود طرابلس موعد برگزاری انتخابات را تعیین کنند، دلیلی برای تمایل رم به حفظ استقلال لیبی در تصمیم گیری ها و یا انتقاد از تعامل پاریس با لیبی به عنوان «ملک شخصی» نیست.
اما می تواند به این دلیل باشد که ایتالیایی ها احساس می کنند سلطه بر مستعمره پیشین خود را از دست داده اند و اکنون تصمیم گرفته اند از این کشور که با فعالیت های شبه نظامیان مسلح صحنه بی ثباتی وجنگ داخلی شده است، به عنوان ابزاری برای ضربه زدن به فرانسه در سایه بحران دیپلماتیکی استفاده کنند؛ بحرانی که میان دوکشور ایجاد شده و دیگر نمی توان آن را مخفی نگاه داشت.
فرانسه خواهان آن است که انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری لیبی دسامبر2018 برگزار شود تا فرصت آن را داشته باشد حکومتی دست نشانده در لیبی روی کار آورد و به همین سبب نیز همه مخالفان دولت لیبی را چند هفته قبل درپاریس گرد هم جمع کرد و «نقشه راهی» در این نشست ارائه شد.
البته گویی «امانوئل ماکرون» رئیس جمهوری فرانسه، در ورای آن نقشه راه، تحقق پیروزی سیاسی را مد نظر داشت.
نقشه خلیفه حفتر برای فرانسه چیست؟
اما «خلیفه حفتر» فرمانده نیروهای موسوم به ارتش ملی لیبی از پشت به فرانسه خنجر زد؛ مردی که تا چند هفته قبل حامی منافع فرانسه در لیبی قلمداد می شد به محض بازگشت به بنغازی در شرق لیبی از توافق نامه پاریس خارج شد و با اشغال چاه های نفت، سلطه خود را بر بنادر نفتی «الهلال» تثبیت کرد.
خلیفه حفتر چند سال قبل به نفع فرانسه وارد عملیات نظامی شد که قرار بود تا سال 2016 سری باقی بماند.
وی همچنین منطقه «دُرنه» را از اشغال گروه های مسلح آزاد و تنها پس از فشارهای شدید غرب از این منطقه عقب نشینی کرد.
عملکرد خلیفه حفتر در مواردی موفق تر از عملکرد دولت لیبی مستقر در طرابلس بوده که به سبب کشمکش های سیاسی ضعیف شده و ائتلاف های حاشیه ای آن را خسته کرده است.
با این کشمکش ها دیگر اتحاد در شورای ریاستی همانند قبل نبوده و دولت وفاق ملی توان مانور را ندارد.
با وجود این ضعف ها پاریس تصمیم گرفت تا به دولت طرابلس کمک کند.
وزیر امور خارجه فرانسه که دو روز قبل، از طرابلس دیدن کرد به «فائز السراج» رئیس شورای ریاستی دولت وفاق ملی، یک میلیون دلار اضافی جهت آمادگی برای برگزاری انتخابات کمک کرد.
این درحالی است که بانک مرکزی در طرابلس تحت کنترل شبه نظامیان مسلح است و هیچ کس از میزان نفوذ و قدرت این شبه نظامیان در اداره امور اطلاع ندارد.
علاوه براین، شایعه هایی درخصوص اینکه شبه نظامیان کنترل گارد ریاست جمهوری را در اختیار گرفته اند، منتشر شده است و اگر این شایعه ها صحت داشته باشد، فائز السراج هم قدرتی در تصمیم گیری ها نخواهد داشت.
اوضاع در طبرق و بنغازی هم خیلی بهتر از طرابلس نیست. در چنین شرایطی، برگزاری موفقیت آمیز انتخابات در دسامبر آینده، بعید به نظر می رسد.
فشار اتحادیه اروپا به دولت لیبی برای کمک به پناهجویان
لیبی از سوی اتحادیه اروپا هم برای ایجاد مراکزی برای مهاجران غیر قانونی، تحت فشار قرار دارد.
السراج این هفته در مصاحبه با یک روزنامه آلمانی گفت: «تسلیم اینگونه فشارها نخواهیم شد و ایجاد مراکزی برای اسکان مهاجران غیرقانونی در لیبی به منظور توقف ورود آنها به غرب اروپا را نمی پذیریم.»
اما آیا در سایه تحولات داخلی که لیبی با آن مواجه است، نخست وزیر این کشور می تواند همچنان بر این نوع موضعگیری ها پافشاری کند یا تن به گفت و گوبا اتحادیه اروپا می دهد؟
مترجم: محبوبه جعفری
116
«قاده بن عمار» روز پنج شنبه در مقاله ای که در پایگاه عربی 21 منتشر شد، نوشت؛ اینکه وزیر دفاع ایتالیا، دولت فرانسه را به عدم مداخله در امور لیبی فرامی خواند و می خواهد خود طرابلس موعد برگزاری انتخابات را تعیین کنند، دلیلی برای تمایل رم به حفظ استقلال لیبی در تصمیم گیری ها و یا انتقاد از تعامل پاریس با لیبی به عنوان «ملک شخصی» نیست.
اما می تواند به این دلیل باشد که ایتالیایی ها احساس می کنند سلطه بر مستعمره پیشین خود را از دست داده اند و اکنون تصمیم گرفته اند از این کشور که با فعالیت های شبه نظامیان مسلح صحنه بی ثباتی وجنگ داخلی شده است، به عنوان ابزاری برای ضربه زدن به فرانسه در سایه بحران دیپلماتیکی استفاده کنند؛ بحرانی که میان دوکشور ایجاد شده و دیگر نمی توان آن را مخفی نگاه داشت.
فرانسه خواهان آن است که انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری لیبی دسامبر2018 برگزار شود تا فرصت آن را داشته باشد حکومتی دست نشانده در لیبی روی کار آورد و به همین سبب نیز همه مخالفان دولت لیبی را چند هفته قبل درپاریس گرد هم جمع کرد و «نقشه راهی» در این نشست ارائه شد.
البته گویی «امانوئل ماکرون» رئیس جمهوری فرانسه، در ورای آن نقشه راه، تحقق پیروزی سیاسی را مد نظر داشت.
نقشه خلیفه حفتر برای فرانسه چیست؟
اما «خلیفه حفتر» فرمانده نیروهای موسوم به ارتش ملی لیبی از پشت به فرانسه خنجر زد؛ مردی که تا چند هفته قبل حامی منافع فرانسه در لیبی قلمداد می شد به محض بازگشت به بنغازی در شرق لیبی از توافق نامه پاریس خارج شد و با اشغال چاه های نفت، سلطه خود را بر بنادر نفتی «الهلال» تثبیت کرد.
خلیفه حفتر چند سال قبل به نفع فرانسه وارد عملیات نظامی شد که قرار بود تا سال 2016 سری باقی بماند.
وی همچنین منطقه «دُرنه» را از اشغال گروه های مسلح آزاد و تنها پس از فشارهای شدید غرب از این منطقه عقب نشینی کرد.
عملکرد خلیفه حفتر در مواردی موفق تر از عملکرد دولت لیبی مستقر در طرابلس بوده که به سبب کشمکش های سیاسی ضعیف شده و ائتلاف های حاشیه ای آن را خسته کرده است.
با این کشمکش ها دیگر اتحاد در شورای ریاستی همانند قبل نبوده و دولت وفاق ملی توان مانور را ندارد.
با وجود این ضعف ها پاریس تصمیم گرفت تا به دولت طرابلس کمک کند.
وزیر امور خارجه فرانسه که دو روز قبل، از طرابلس دیدن کرد به «فائز السراج» رئیس شورای ریاستی دولت وفاق ملی، یک میلیون دلار اضافی جهت آمادگی برای برگزاری انتخابات کمک کرد.
این درحالی است که بانک مرکزی در طرابلس تحت کنترل شبه نظامیان مسلح است و هیچ کس از میزان نفوذ و قدرت این شبه نظامیان در اداره امور اطلاع ندارد.
علاوه براین، شایعه هایی درخصوص اینکه شبه نظامیان کنترل گارد ریاست جمهوری را در اختیار گرفته اند، منتشر شده است و اگر این شایعه ها صحت داشته باشد، فائز السراج هم قدرتی در تصمیم گیری ها نخواهد داشت.
اوضاع در طبرق و بنغازی هم خیلی بهتر از طرابلس نیست. در چنین شرایطی، برگزاری موفقیت آمیز انتخابات در دسامبر آینده، بعید به نظر می رسد.
فشار اتحادیه اروپا به دولت لیبی برای کمک به پناهجویان
لیبی از سوی اتحادیه اروپا هم برای ایجاد مراکزی برای مهاجران غیر قانونی، تحت فشار قرار دارد.
السراج این هفته در مصاحبه با یک روزنامه آلمانی گفت: «تسلیم اینگونه فشارها نخواهیم شد و ایجاد مراکزی برای اسکان مهاجران غیرقانونی در لیبی به منظور توقف ورود آنها به غرب اروپا را نمی پذیریم.»
اما آیا در سایه تحولات داخلی که لیبی با آن مواجه است، نخست وزیر این کشور می تواند همچنان بر این نوع موضعگیری ها پافشاری کند یا تن به گفت و گوبا اتحادیه اروپا می دهد؟
مترجم: محبوبه جعفری
116
منبع خبر: پارس تودی
۹۷/۰۵/۰۵