توتال ابزار جدید اعمال فشار آمریکا

 

۱۳۹۶/۰۸/۱۰ :: ۰۸:۱۰

 محمد علی مسعودی

توتال ابزار جدید اعمال فشار آمریکا

خبرگزاری فارس: توتال ابزار جدید اعمال فشار آمریکا

مدیر ارشد امور مالی شرکت توتال گفته است تا ابتدای سال 2018 زمانی‌که سیاست‌های جدید آمریکا در قبال ایران مشخص نشده است، توتال هیچ قراردادی با شرکت‌های ایرانی برای اجرای پروژه توسعه فاز 11 پارس جنوبی امضا نخواهد کرد.

در تیر ماه امسال و زمانی که مسئولان دولتی و غیردولتی سرمست از امضای قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی با شرکت فرانسوی توتال بودند، در یادداشتی با عنوان « قرارداد توتال؛ شکسته شدن سد تحریم یا تقویت ساختار تحریم‌های هوشمند[1]» بیان شد که قرارداد توتال در همان ساختار تحریم‌های اقتصادی امضا شده است و بیشتر از آنکه به نفع ایران باشد، پیش‌برنده سیاست‌های تحریمی آمریکا علیه ایران است. در روزهای گذشته نیز در یادداشتی با عنوان «رفتن به سمت اروپا، بازی در زمین آمریکا[2]» تاکید شد که اروپا همانطور که در سند راهبردی خود در قبال ایران در سال 2015 تاکید کرده است، در همکاری با ایران به طور کامل از آمریکا تبعیت کرده و در آن سند صریحا به شرکت‌های اروپایی تذکر داده است که همکاری با ایران را با هماهنگی کامل با آمریکا دنبال کنند.

حال بعد از چهار ماه از زمان امضای قرارداد توتال و شنیده نشدن انتقادات، مشکل پیش بینی شده ،خودش را نمایان کرده است. زمانی که آمریکا در حال افزایش فشار علیه ایران به منظور وادار کردن ایران به مذاکره در زمینه موشکی و منطقه است، شرکت توتال در هماهنگی کامل با آمریکا عمل کرده و خبر از تعویق اجرای پروژه می‌دهد. مدیر ارشد امور مالی شرکت توتال گفته است تا ابتدای سال 2018 زمانی‌که سیاست‌های جدید آمریکا در قبال ایران مشخص نشده است، توتال هیچ قراردادی با شرکت‌های ایرانی برای اجرای پروژه توسعه فاز 11 پارس جنوبی امضا نخواهد کرد.

این اقدام توتال به معنای معطل ماندن پروژه توسعه فاز 11 حداقل برای مدت دو ماه است. نتیجه‌ این کار علاوه بر تاخیر افتادن در به سرانجام رسیدن پروژه، فشار مضاعفی به مسئولین و تصمیم‌گیران ایرانی وارد می‌کند. از یک طرف توتال به دلیل آنکه در بخش قطری این میدان ، ذی‌نفع است، این تاخیر به نفعش خواهد بود و از طرف دیگر ، توتال تلاش می‌کند به ایرانی‌ها این پیام را منتقل کند که اگر ایران با آمریکا همراهی نکند و وارد مذاکره در موضوعات موشکی و منطقه ای نشود، او نیز از انجام قرارداد سر باز خواهد زد.

به عبارت دیگر در کنار اهرم تحریم‌ها یک ابزار جدید دیگر برای آمریکا جهت اعمال فشار به ایران اضافه شد و آن هم قراردادهای اقتصادی از جمله قرارداد توتال است که بعد از برجام میان ایران و کشورهای اروپایی امضا شده است. چرا که این قراردادها در چارچوب ساختار تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه ایران بسته شده است و کاملا تحت کنترل و مدیریت آمریکاست.

همانطور که اشاره شد این وضعیت کاملا پیش‌بینی شده و نسبت به آن هشدار داده شده بود. البته باید این را گفت که وزارت نفت در زمان تنظیم قراردادها می‌توانست تدبیر لازم را برای جلوگیری از بروز این مشکل انجام دهد. اگر در قرارداد با شرکت‌های خارجی تصریح می‌شد که وضع هرگونه‌ تحریم اقتصادی از سوی هر نهاد یا کشوری نباید در اجرای قرارداد تاثیر گذار باشد، کشور با این مشکل مواجه نمی‌شد و در مورد قرارداد توتال شرکت ملی نفت می‌توانست به صورت حقوقی آن را پیگیری کند. اما به نظر می‌رسد قرارداد توتال از نظر مواجهه با تحریم‌ها فاقد قوت لازم بوده و لذا در مقابل صحبت‌های مدیر ارشد مالی این شرکت، هیچ یک از مقامات دولتی واکنشی نداشته‌است و گویا قرار نیست کسی هم واکنشی داشته باشد.

آیا کسانی که این قرارداد را تنظیم و امضا کرده‌اند در ایجاد ابزار جدید فشار برای آمریکا مشارکت نداشته‌اند؟ آیا ایشان صلاحیت ماندن در جایگاه خود را دارند؟

پی نوشت:

 

[1] - http://fna.ir/JNN025

 [2] - http://fna.ir/a208m6

انتهای متن/