يكشنبه, ۲۸ آبان ۱۳۹۶، ۱۱:۰۹ ب.ظ
پشت پرده شروط جدید رئیس جمهور فرانسه برای ایران!
این روزها بسیاری از نشریات و رسانه های بین المللی در تیترهای خود راجع به موضع فرانسه نسبت به برجام از عبارت «چرخ 180 درجه ای» فرانسه نسبت به برجام سخن می گویند؛ چرخشی که بر مدار زیاده خواهی های شخص مکرون، رئیس جمهور این کشور صورت می پذیرد.
این روزها، بسیاری از نشریات و رسانه های بین المللی در تیترهای خود راجع به موضع فرانسه نسبت به برجام، از عبارت «چرخ 180 درجه ای» فرانسه نسبت به برجام سخن می گویند؛ چرخشی که بر مدار زیاده خواهی های شخص مکرون رئیس جمهور این کشور، برای بهره برداری های اقتصادی بیشتر از ایران و از دیگر کشورهای منطقه صورت می پذیرد.
به گزارش «تابناک»؛ هرچند مکرون بر تمایل برای حفظ برنامه جامع اقدام مشترک تأکید دارد، همانند دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا اعلام می کند که خواهان مذاکره درباره فعالیت های موشکی بالستیک ایران و اعمال تحریم در صورت لزوم است، حال آنکه برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) فعالیت های موشکی بالستیک ایران را ممنوع نمی کند.
در قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد که توافق هسته ای را تصویب کرد، از ایران خواسته شده، فعالیتی در راستای توسعه موشک های طراحی شده برای حمل کلاهک هسته ای نکند؛ همان طور که آژانس بین المللی انرژی اتمی تاکنون هشت بار تأیید کرده ایران به این خواسته پایبند است. مورد دومی که مکرون به دنبال آن است، با اعمال فشار، آن را به ایران تحمیل کند، مهار سلطه ایران در تمام منطقه است که بسیار مبهم و در عین حال نشان دهنده موضع گیری فرانسه در نبرد میان عربستان و ایران به نفع سعودی هاست.
شروط جدید فرانسه برای ایران، یعنی مذاکره در مورد برنامه موشکی و همچنین همراهی این کشور با عربستان سعودی برای پایان دادن به آنچه آنان، پایان دادن به سلطه ایران در خاورمیانه می نامند، در یک بعد اخاذی به شکل فرانسوی آن است. بدین ترتیب که چندی پیش، ترامپ رئیس جمهور آمریکا با ارسال توئیتی خطاب به اروپایی هایی ـ که نگران سرمایه گذاری در ایران هستند ـ گفت: نگران نباشید و تا آنجا که می توانید، ایران را بدوشید؛ درسی که به نظر می رسد، مکرون از دونالد ترامپ به خوبی آموخته و با تهدید به اضافه کردن شروط جدید برای همکاری با ایران، به دنبال به حداکثر رساندن منافع مادی فرانسه از منافع اقتصادی در ایران است.
بدین ترتیب که با حمایت از مواضع ترامپ و این دو شرط جدیدی که فرانسه از آن صحبت می کند، با اعمال فشار به ایران، درصدد امتیازگیری بیشتری از ایران در پروژه های اقتصادی البته به شکل استثمار ایران است و از سوی دیگر، در همراهی با عربستان و امارات و حمایت از آنان در مقابله با ایران، از دلارهای نفتی که سخاوتمندانه این کشورها در اختیار ترامپ گذاشته اند، فرانسه هم بی نصیب نماند.
اما نماینده دولت ایران در فرانسه چه کار می کند؟
همه این تحولات در حالی در ارتباط بین فرانسه و ایران و البته زیاده خواهی های این کشور رخ می دهد، که از «سنگ صدا درمی آمد، ولی از سفارت ایران در فرانسه صدایی درنمی آمد»! در بیش از پنج سال گذشته، سفیری که بیشتر عمر خود را در مأموریت در کشورهای اروپایی گذرانده بود و هنگامی هم در ایران بود، در زمره مقامات و معاونان وزارت خارجه بود، لابد باید وزنه ای تأثیرگذار در روابط نه تنها ایران و فرانسه که ایران و اروپا هم می بود؛ اما در این سال های اخیر، گویی ایرانیان در فرانسه نماینده ای ندارند!
حضوری از سفیر ایران در مجامع تأثیرگذار در اروپا و فرانسه دیده نمی شود؛ حتی برای تشریح دیدگاه های کشور و روشنگری در بحث های مربوط به منطقه خاورمیانه در نشریات و رسانه های فرانسوی، خبری از حضور سفیر ایران در فرانسه نیست.
شاید همین امروز هم دیر شده که وزارت امور خارجه برای خانه تکانی در سفارتخانه ایران، اقدامی کندو سفرایی را برگزیند که زبان روز دنیا را متوجه باشند و از کالبدی که چهل سال است در جمهوری اسلامی به آن دیپلمات می گویند، خارج بشوند.
دیپلمات امروزی دیگر آن کارگزار ساکت، کت شلوار پوش و مرتبی نیست که بسیاری از امور سفارت را با استخاره پیش می برد. امروز دیپلمات ایرانی، باید همه جا زبان و گوش این مردم بوده و در رسانه ها حضوری مؤثرتر از رقیب آمریکایی و اسرائیلی داشته باشد. البته مردم حتی به کمتر از این هم راضی هستند. کاش دیپلمات ما در فرانسه در حد دیپلمات های کشور ذره ای عرب حوزه خلیج فارس در کشورهای بزرگ باشند؛ افسوس که چراغ دیپلماسی ما در کشورهایی مانند فرانسه سال هاست که خاموش است!
امید اینکه در دوره جدید، سفیر جدید بر این مسیر حرکت نکند و خود را در قامت برجسته ترین دیپلمات های بین المللی نشان دهد و ایرانیان امیدوار باشند که فردی به نمایندگی از آنان در فرانسه حضور دارد که گوش و چشم و زبان آنان است که خوب می بیند و می شنود و حرف می زند.
به گزارش «تابناک»؛ هرچند مکرون بر تمایل برای حفظ برنامه جامع اقدام مشترک تأکید دارد، همانند دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا اعلام می کند که خواهان مذاکره درباره فعالیت های موشکی بالستیک ایران و اعمال تحریم در صورت لزوم است، حال آنکه برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) فعالیت های موشکی بالستیک ایران را ممنوع نمی کند.
در قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد که توافق هسته ای را تصویب کرد، از ایران خواسته شده، فعالیتی در راستای توسعه موشک های طراحی شده برای حمل کلاهک هسته ای نکند؛ همان طور که آژانس بین المللی انرژی اتمی تاکنون هشت بار تأیید کرده ایران به این خواسته پایبند است. مورد دومی که مکرون به دنبال آن است، با اعمال فشار، آن را به ایران تحمیل کند، مهار سلطه ایران در تمام منطقه است که بسیار مبهم و در عین حال نشان دهنده موضع گیری فرانسه در نبرد میان عربستان و ایران به نفع سعودی هاست.
شروط جدید فرانسه برای ایران، یعنی مذاکره در مورد برنامه موشکی و همچنین همراهی این کشور با عربستان سعودی برای پایان دادن به آنچه آنان، پایان دادن به سلطه ایران در خاورمیانه می نامند، در یک بعد اخاذی به شکل فرانسوی آن است. بدین ترتیب که چندی پیش، ترامپ رئیس جمهور آمریکا با ارسال توئیتی خطاب به اروپایی هایی ـ که نگران سرمایه گذاری در ایران هستند ـ گفت: نگران نباشید و تا آنجا که می توانید، ایران را بدوشید؛ درسی که به نظر می رسد، مکرون از دونالد ترامپ به خوبی آموخته و با تهدید به اضافه کردن شروط جدید برای همکاری با ایران، به دنبال به حداکثر رساندن منافع مادی فرانسه از منافع اقتصادی در ایران است.
بدین ترتیب که با حمایت از مواضع ترامپ و این دو شرط جدیدی که فرانسه از آن صحبت می کند، با اعمال فشار به ایران، درصدد امتیازگیری بیشتری از ایران در پروژه های اقتصادی البته به شکل استثمار ایران است و از سوی دیگر، در همراهی با عربستان و امارات و حمایت از آنان در مقابله با ایران، از دلارهای نفتی که سخاوتمندانه این کشورها در اختیار ترامپ گذاشته اند، فرانسه هم بی نصیب نماند.
اما نماینده دولت ایران در فرانسه چه کار می کند؟
همه این تحولات در حالی در ارتباط بین فرانسه و ایران و البته زیاده خواهی های این کشور رخ می دهد، که از «سنگ صدا درمی آمد، ولی از سفارت ایران در فرانسه صدایی درنمی آمد»! در بیش از پنج سال گذشته، سفیری که بیشتر عمر خود را در مأموریت در کشورهای اروپایی گذرانده بود و هنگامی هم در ایران بود، در زمره مقامات و معاونان وزارت خارجه بود، لابد باید وزنه ای تأثیرگذار در روابط نه تنها ایران و فرانسه که ایران و اروپا هم می بود؛ اما در این سال های اخیر، گویی ایرانیان در فرانسه نماینده ای ندارند!
حضوری از سفیر ایران در مجامع تأثیرگذار در اروپا و فرانسه دیده نمی شود؛ حتی برای تشریح دیدگاه های کشور و روشنگری در بحث های مربوط به منطقه خاورمیانه در نشریات و رسانه های فرانسوی، خبری از حضور سفیر ایران در فرانسه نیست.
شاید همین امروز هم دیر شده که وزارت امور خارجه برای خانه تکانی در سفارتخانه ایران، اقدامی کندو سفرایی را برگزیند که زبان روز دنیا را متوجه باشند و از کالبدی که چهل سال است در جمهوری اسلامی به آن دیپلمات می گویند، خارج بشوند.
دیپلمات امروزی دیگر آن کارگزار ساکت، کت شلوار پوش و مرتبی نیست که بسیاری از امور سفارت را با استخاره پیش می برد. امروز دیپلمات ایرانی، باید همه جا زبان و گوش این مردم بوده و در رسانه ها حضوری مؤثرتر از رقیب آمریکایی و اسرائیلی داشته باشد. البته مردم حتی به کمتر از این هم راضی هستند. کاش دیپلمات ما در فرانسه در حد دیپلمات های کشور ذره ای عرب حوزه خلیج فارس در کشورهای بزرگ باشند؛ افسوس که چراغ دیپلماسی ما در کشورهایی مانند فرانسه سال هاست که خاموش است!
امید اینکه در دوره جدید، سفیر جدید بر این مسیر حرکت نکند و خود را در قامت برجسته ترین دیپلمات های بین المللی نشان دهد و ایرانیان امیدوار باشند که فردی به نمایندگی از آنان در فرانسه حضور دارد که گوش و چشم و زبان آنان است که خوب می بیند و می شنود و حرف می زند.
