دستورکار بلندپروازانه ماکرون در اولین سفرش به چین

امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در حالی به سفر سه‌ روزه‌ای به چین می‌رود که امیدوار است در این سفر بتواند روابط هرچه نزدیک‌تر با رئیس‌جمهور چین برقرار کند.

ایسنا : خبرگزاری فرانسه گزارش داد، امانوئل ماکرون در جریان این سفر سه روزه که از روز دوشنبه آغاز خواهد شد برنامه‌ریزی کرده تا یک "شراکت راهبردی" با پکن برقرار کند.

از جمله محورهای اصلی این شراکت تروریسم و تغییرات آب‌وهوایی هستند.

فرانسه مشخصاً امیدوار است که پکن به همراه این کشور نقشی تعیین کننده در اجرای توافق آب‌وهوایی پاریس بعد از خروج آمریکا از این توافق ایفا کند.

با وجود اینکه چین بزرگترین آلوده کننده محیط زیست در جهان است اما در عین حال بزرگترین سرمایه گذار در بخش تکنولوژی‌های انرژی پاک محسوب می‌شود.

ماکرون در روزهای اخیر گفته چین نقشی کلیدی در کاستن از بحران مربوط به برنامه هسته‌ای کره شمالی ایفا می‌کند.

والرین نیکه، یک تحلیلگر گفت: هدف رهبران چین این است که رئیس‌جمهور فرانسه را متقاعد کنند تا در ارتباط با مساله کره شمالی موضع "میانجی‌گر" را در پیش بگیرد و از "مذاکره" مقابل موضع تهاجمی‌تر آمریکا دفاع کند و در عین حال با انتخاب‌هایش نقش چین را در منطقه برجسته کند.

به گفته یک مقام دفتر ریاست جمهوری فرانسه، ماکرون همچنین می‌خواهد از پکن درخواست کند از نیروی مبارزه با تروریسم مربوط به منطقه ساحل آفریقا به نام نیروی G۵ Sahel متشکل از نظامیان مالی، چاد، بورکینافاسو، نیجر و موریتانی حمایت کند. هدف این نیرو مبارزه با افراط گرا در یک منطقه بیابانی بزرگ قاره آفریقا است که هم سایز قاره اروپا است.

ماکرون اولین رهبر اروپایی است که از زمان کنفرانس حزب کمونیست چین در ماه اکتبر به این کشور سفر می‌کند.

در عین حال چین تصمیم ماکرون برای آنکه به چین به عنوان اولین کشور آسیایی سفر می‌کند، تحسین کرده است.

در این سفر یک هیات تجاری نیز متشکل از برخی شرکت‌های سرشناس فرانسوی ماکرون را همراهی می‌کنند.

مقام ذکر شده گفت: ما در این سفر قرار است میزانی استثنائی از توافقات راهبردی بالغ بر ۵۰ مورد را امضا کنیم که شامل فروش هواپیماهای ایرباس نیز می‌شود.

رهبران دو کشور برنامه ریزی کردند تا یک صندوق سرمایه گذاری چین – فرانسه به ارزش یک میلیارد یورو که از جمله اهدافش کمک به شرکت‌های متوسط است، اعلام کنند.

ماکرون در اولین بخش از سفرش به چین ابتدا به شهر شیان در شمال چین می‌رود.

 

فصلنامه «ایوان» در فرانسه منتشر شد

 یکشنبه 17 دی 1396 - 12:17

   

فصلنامه مطالعاتی «ایــوان»در زمینه های فرهنگی هنری مشترک ایران و فرانسه، درپاریس منتشر می شود.

اخبار مرتبط

شماره جدید فصلنامه قبسات منتشر شد

فصلنامه‌ سینمایی «فارابی» و ماهنامه «فیلم‌نگار» در نمایشگاه مطبوعات

فصلنامه شهرکتاب فرشته منتشر شد

انتشار فصلنامه پیغام آشنا درپاکستان

فصلنامه «فانوس فارسی» در دانشگاه بلگراد منتشر شد

به گزارش ایسکانیوز از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، فصلنامه مطالعاتی «ایــوان» در راستای سیاست های رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در فرانسه و نیز گفتگو و مشاوره با بسیاری از کارشناسان و پژوهشگران خبره در حوزههای علمی، فرهنگی به دو زبان فارسی و فرانسه در270 صفحه در زمینه های فرهنگی هنری مشترک ایران و فرانسه در موضوعاتی همچون ایرانشناسی، ادبیات، تاریخ، دین، فلسفه و هنر در پاریس منتشر می شود.

نحوه چینش مقالات فارسی و فرانسه، بر اساس شیوه مدرن و روزآمدی که در برخی مجلات حرفهای دوزبانه ایران و اروپا استفاده می شود، به شکل ترکیبی ارائه شده تا از جدا شدن بخش فارسی و فرانسه اجتناب شود.

در این شیوه از صفحه آرایی، بخش های مرتبط فارسی و فرانسه در کنار هم قرار میگیرند، تا بدین ترتیب، کسانی که صرفاً به مطالعه بخش فارسی یا فرانسه علاقه دارند، تمام مجله را تورق کنند، و از تکرار تصاویر و عکس ها در دو بخش پرهیز گردد. به علاوه اینکه از این طریق چشم مخاطب فرانسوی با نوشتار فارسی نیز آشنا شده و به گونه ای غیر مستقیم مورد توجه قرار گیرد. همچنین انتشار دو زبانه این امکان را فراهم میکند تا دامنه جامعه مخاطبین فصلنامه در هر دو زبان فارسی و فرانسه گسترده شود.

نسخه الکترونیکی مجله برای مطالعه آنلاین هم اکنون در وبسایت اختصاصی نشریه با قابلیتهای مطالعه و دریافت تکتک مقالات یا تمام مجله آماده بهره برداری است، و تمامی مقدمات لازم برای دریافت نشریه از طریق ایمیل لیست، کانال تلگرام و فیسبوک نیز پیش بینی و مهیا شده است.

واژه «ایوان» در زبان فرانسه شناخته شده و کاملا به فرهنگ ایرانی و اسلامی تعلق دارد. از نظر معنایی «ایوان» در اصل اصطلاحی در معماری ایرانی، اسلامی از قرن پنجم میلادی بوده که به نشستگاهی بلندتر از اطراف خود اطلاق میشده و معمولاً در بخش بیرونی ابنیه بویژه مدارس و مساجد ساخته میشده است. این مفهوم به نحوی استعاری به مفاهیم عرفانی و فلسفه اسلامی نیز راه یافته است. از این منظر، ایوان نمایشگر امکانات تعیین و تحدید فضا است و همچون طریقت، فضایی انتقالی بین عوامل زمینی و زمانی است. و یا حتی واسطه ای میان درون و بیرون، واسطهای بین دو مکان، دو فرهنگ و دریچهای به سوی جهانی تازه و نیز عنصری پیوند دهنده است.

از جمله مطالبی که در این شماره نشریه خواهیم خواند عبارتند از:
- معرفی گنجینه های هنر ایرانی و اسلامی در مجموعه ها و موزههای فرانسه / کیانوش معتقدی
- مرقّع میرزا ابوالفضل ساوجی در کتابخانهی ملّی فرانسه/ حمیدرضا قلیچخانی
- پیشکشِ تصاویر: تأملی بر یک یادداشت درباره شعر نورمحل از کتاب شرقیات ویکتور هوگو /کلود میه
- سعدی و ارزشهای انسانی / حسین بیکباغبان
- نگاهی به کتاب «آداب و فنون نقاشی و کتاب آرایی» نوشته ی ایو پورتر/ شیدا رحیمی
- نسخه چاپ سنگی خمسه نظامی 1264ق. (1874م.) در کتابخانه ملی پاریس/ علی بوذری
- تاریخنگاری کلاسیک هنردر کارنامهی علیاکبر تجویدی/ شهروز مهاجر
- در یاد پژوهشگر و نقاش صاحبدل استاد علیاکبر تجویدی/ هادی سیف
- علی اکبر تجویدی آغازگر پژوهشهای کیفی در نقاشی ایرانی/ علی اصغر میرزاییمهر
- بررسی نمایشگاهی از مفرغ های لرستان در موزه لوور / اکبر تجویدی
- مولیرِ الهامبخش: پیدایش تئاتر مدرن ایران/ شیرین بزرگمهر
- پیدا و پنهان دو فرهنگ؛ مطالعه موردی: کتاب پاریس پایتخت مدرنیته/ مهدی احمدیان شیجانی
- مطالعه تطبیقی سیر تحول هنرهای شهری مدرن در تهران و پاریس، تا سال 2000/ نارسیس سهرابی
- مصائب پاریسی دانشجویی از سرزمین پارس/ رضا افشار نادری/ ترجمهی فهیمه مهابادی
- به سوی یک شهرسازی احساس مدار/ ریچارد اسکوفیه در گفت و گو با سینا عابدی
- کـتابداری شرقی در کتابخانه ملی پاریس/ عصمتالملوک حکیمی
- کتابخانه ملی فرانسه/ شهلا عالم مروستی
- پاریس، 1305 خورشیدی: نگاهی به وضعیت تحصیل دانشجویان ایرانی در پاریس/ عباس اقبال آشتیانی
- بازدید ناصرالدین شاه قاجار از اکسپوزیسیون بین­ المللی پاریس در 1878 میلادی/ ژرژ لوی/ ترجمه و درآمد از محمدرضا بهزادی

502

فصلنامه مطالعاتی فرانسه مقالات فارسی مطالعه آنلاین ایوان سعدی خمسه نظامی

واکاوی تاریخی چهارصد سال افراط گرایی مذهبی در فرانسه

 یکشنبه 17 دی 1396 - 12:05

   

نشریه فرانسوی در شماره ویژه ای در یکصد صفحه به موضوع افراط گرایی مذهبی در جهان از ارتدوکس های افراطی یهودی تا بنیادگرایان مسیحی و نیز اسلامگرایان افراطی اختصاص داده است.

اخبار مرتبط

ریشه یابی داعش و سرنوشت منطقه پس از سقوط آن

 نقض حقوق بشر در بحرین، به بحران و افراط گرایی در منطقه دامن می زند

عمار حکیم با محکومیت حملات تروریستی در تهران: منبع افراط گرایی باید خشکانده شود

واکنش سخنگوی وزارت خارجه به تحولات اخیر در روابط همسایگان جنوبی در خلیج فارس

جابری انصاری: ایران در جهت مهار تروریسم و افراط گرایی در منطقه تلاش می کند

به گزارش ایسکانیوز ازسازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در شماره اخیر این نشریه فهم اشکال گوناگون افراط گرایی در یک چشم انداز درازمدت تاریخی، در ادیان و فرق مختلف مذهبی مورد واکاوی قرار می گیرد. این اشکال گوناگون دارای یک فصل مشترک هستند: حاکمیت و سلطه «قدرت معنوی و آسمانی بر تمام گونه های قدرت زمینی».

به نوشته میشل وینوک در سرمقاله شماره ویژه ژانویه 2017 این نشریه؛ پایبندی آشکار به منابع ایمان، به تمامیت مکتوبات، و به روایات سنت، نه فقط در مسیحیت بلکه سایر ادیان را نیز شامل می شد، از ارتدوکس های افراطی اسرائیلی گرفته، یا بنیادگرایان آمریکایی. دیوانگان خداوند تا کنون نیز در مقابل مرگ عقب نشینی نکرده اند.

آیا بحث بر سر جنگ با غرب و ارزش هایی مانند؛ دموکراسی، رهائی زنان، و آزادی اندیشه است؟ آیا مسئله مجازات مسلحانه مردمان استعمار شده سابق یا قربانیان امپریالیسم است؟ آیا مسئله کارزار میان ملت های فقیر با ثروتمند است؟ تفاسیر متفاوتی در این زمینه وجود دارد: آیا همچنانیکه خوانش های جهان سومی بیان می کنند، پیش از هرچیز می بایست در پی دلایل اقتصادی و اجتماعی بود؟ حال آنکه این جنگ دامن کشورهای مسلمان نیز، مانند پاکستان، تونس و ترکیه را نیز گرفته است و بخش بزرگی از قربانیان را مسلمانان تشکیل می دهند.

بنا به نوشته همین سرمقاله؛ مسلمانان فرانسه که اکثریتشان صلح طلب هستند، به مثابه افرادی که جمهوریت در فرانسه می باید آزادی و آرامش مذهبیشان را تضمین نماید نباید با متعصبان مرگ آفرین، اسلام گرایان افراطی و تروریست ها یکی گرفته شوند. دموکراسی نیز ابزار خاص خود را دارد؛ پلیس، ارتش، قوانین، آموزش، و فراتر از همه، عزم و اراده مردمانی که به ارزش های آن دلبستگی دارند. اما اگر راه حلی هم وجود داشته باشد، قطعا نمی تواند از بیرون مرزها باشد.

در این شماره طی مقالات و مطالب مختلفی از زوایای گوناگون به مقوله افراط گرایی دینی در سطح جهان پرداخته شده است. به عنوان نمونه عناوین و موضوعات برخی از این نوشتارها عبارتند از: یهودیان در تقابل با عصر روشنگری، مردی که اخوان المسلمین را بوجود آورد، انجیل در تقابل با داروین، انقلاب بزرگ، نقش ارتش سرخ در ظهور مجدد جهادگرایان در افغانستان، متعصبین و شیفتگان انجیل در آمریکا، کاربرد بنیادگرایی، نسل های سه گانه انقلاب اسلامی، پیروزی بزرگ وهابیون، اسرائیل گرفتار ارتودوکس های افراطی، تولد هیولای داعش، جهاد گرایی و جنگ ارزش ها، چگونه اسلام یکی از مشکلات فرانسه شد، منازعات بر سر حجاب، چه اسلامی در جمهوری فرانسه؟، دفاع از لائیسیته، و ........

مجله ادبی «لیر» در شماره 461 ماه دسامبر جاری به معرفی فهرستی از بهترین کتابهای منتشره شده در فرانسه با موضوعات مختلف پرداخته است.

502

ارتدوکس های افراطی بنیادگرایان مسیحی دموکراسی واکاوی تاریخی افراط گرایی مذهبی

ایران سوژه هفته نامه فرانسوی «لوپوئن» شد

 یکشنبه 17 دی 1396 - 12:05

   

هفته نامه لوپوئن شماره اخیر خود را با عنوان «سرزمین پارس؛ از سیروس بزرگ تا ایران امروز» به معرفی برخی ابعاد تاریخی و فرهنگی ایران اختصاص داده است.

اخبار مرتبط

نگاهی به پیوند فرهنگی ایران و هند در ادوار کهن

دیدار رئیس مرکز اطلاعات سازمان ملل با اشرف بروجردی

ناگفته های دکتر ولایتی از سرنگونی داعش در برنامه «ایران»

بازخوانی هویت تاریخی و فرهنگی تمدن ایرانی در برنامه «ایران»

برپایی نمایشگاه برای معرفی فرهنگ وتمدن ایرانی در دانشگاه اروگوئه

بسترسازی برای احیای تمدن نوین اسلامی

به گزارش ایسکانیوز از سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، این هفته نامه در روز 6 ژانویه 2018 منتشر شد. بخش ویژه ایران در هفته نامه لوپوئن صفحات 133 تا 212 این شماره را در بر می گیرد و در چارچوب سه بخش امپراطوری، مواجهه با اسلام، ایران مدرن، مقالات و گفتگوهای مختلفی را از نویسندگان فرانسوی و ایرانی در خود جای داده است.

شماره اخیر هفته نامه لوپوئن کوشیده است تا با به تصویرکشیدن بنیان های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی ایران باستان و نیز میزان اثرگذاری ادوار اسلامی، به واکاوی برخی از مولفه های کنونی ایران مدرن بپردازد. مجموعه مقالات بخش نخست به معرفی ابعاد تاریخی مذهبی ایران باستان می پردازند.

این بخش آغاز شکوفایی تمدن ایران را با تشکیل امپراطوری هخامنشی همزمان می داند و به معرفی عناصر هنری، معماری و مذهبی این دوره اشاره دارد.

عناوین مطالب این بخش عبارت است از: نخستین امپراطوری، نقطه اوج یک قدرت، داریوش شاه شاهان، وقتی تخت جمشید، فانوس راهنمای جهان بود، مانی: پدر مانویت، زرتشت اینگونه می زیست، نگاهی به گوهرهای ایران در موزه لوور، گنجینه تاج های پادشاهی ایران (ثروتی بزرگ در اختیار بانک مرکزی ایران)، بخش دوم که شامل ورود اسلام به ایران است به بررسی ارتباط میان دین اسلام و فرهنگ ایرانی پرداخته و چگونگی اثرگذاری متقابل اسلام و فرهنگ ایران باستان را مورد تحلیل قرار می دهند. تعاملی فرهنگی که در پی خود سبب ایجاد فرهنگ ایرانی- اسلامی می شود و شامل عناوینی همچون: سرنوشت شگفت زبان پارسی، ققنوس ایران، ایران شیعه می شود، رویارویی با اهل سنت، می خواستند در اصفهان بهشت بسازند، و قالی های ایرانی، می شود.

در پایان بخش سوم، ابتدا طی مصاحبه ای با یان ریشارد، استاد بازنشسته دانشگاه پاریس به معرفی توسعه مدرن ایران پیش از انقلاب اسلامی پرداخته و سپس با ترسیم چشم اندازی کلی از ایران امروز به تبیین برخی شاخصه های نوین ایران می پردازد. همچنین در انتهای این قسمت تحت عنوان راهنمای ایران چند صفحه ای را به جاذبه های گردشگری ایران اختصاص داده است.

502

هفته نامه لوپوئن تمدن ایران امپراطوری هخامنشی داریوش شاه یان ریشارد

تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۳۹۶ - ۰۹:۴۲

شبکه تلویزیونی فرانسه؛

مخالفت مردم ایران با هرگونه مداخله در امور داخلی کشورشان

شبکه تلویزیونی فرانسه اعلام کرد: مردم ایران با هرگونه مداخله آمریکا در امور داخلی کشورشان مخالفند و معتقدند اظهارات ترامپ هیچ تاثیری بر آنها ندارد.

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ به نقل از شبکه تلویزیونی فرانس بیست و چهار، تظاهرات حامیان حکومت در ایران برای چهارمین روز متوالی در بسیاری از شهرهای کشور ادامه یافت. این در حالیست که اعتراضات در این کشور یک روز پس از تشکیل نشست فوق العاده شورای امنیت سازمان ملل متحد به درخواست آمریکا، به طور قابل توجهی کاهش یافته است.

اختلاف نظر عمیقی در مورد واکنش به حوادث ایران میان پانزده عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد دیده شد.

خبرنگار فرانس بیست و چهار در تهران می گوید مردم ایران آنچه را در شورای امنیت سازمان ملل متحد در نیویورک به فاصله هزاران کیلومتر از ایران مطرح شد از نزدیک و با دقت دنبال کردند. فروشندگان و مشتریانی که ما در بازار تهران با آنها صحبت کردیم تقریبا پاسخ یکسانی داشتند. همه آنها معتقدند اظهارات ترامپ هیچ تاثیری بر آنها ندارد.

00:0003:08

کد ویدیو

دانلود

فیلم اصلی

یکی از فروشندگان بازار می گوید ترامپ آدم دورویی است و هر روز حرفی در مورد ایران می زند. وی در ابتدا که به قدرت رسید اعلام کرد ایرانی ها تروریست هستند. اما زمانی که اعتراضات اینجا شروع شد وی گفت از مردم ایران حمایت می کند. وی حتی گفته است مردم ایران گرسنه هستند.

مرد جوان دیگری می گوید ترامپ رئیس جمهور نیست بلکه تاجر است. ترامپ رئیس جمهور نیست بلکه یک هتلدار است. او مانند ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه آدم سیاستمداری نیست.

مریم پیرزاده گفت نخستین مقام ایرانی که واکنش نشان داد محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه این کشور است. ظریف که این اقدام ترامپ را هزارمین گاف در سیاست خارجی آمریکا می داند نامه ای به دبیر کل سازمان ملل متحد نوشته و در آن به مداخله آمریکا در امور ایران اعتراض کرده و آمریکا را به سوء استفاده از قدرت برای برگزاری نشست فوق العاده شورای امنیت و پرداختن به مسئله ای متهم کرده است که تنها به ایران مرتبط است.

خ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۶ - ۲۰:۲۱

سفر کلیدی ماکرون به چین در زمان تغییرات جهانی

چو هونگجیان – چاینا دیلی

ترجمه: فاطمه مهتدی

اولین سفر امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه به چین با هدف تقویت روابط تجاری دو کشور صورت می گیرد. درجریان این سفر که از روز دوشنبه تا چهارشنبه خواهد بود، ماکرون به دنبال گسترش توازن در تجارت دوجانبه است. باوجودی که پکن و پاریس دو شریک مهم تجاری هستند اما به دلیل ساختار طولانی و گذشته تجاری، گسترش روابط اقتصادی با مشکل روبرو هستند. بیشتر توافقات تجاری گذشته در بخش انرژی هسته ای ، قطار سریع السیر و بخش فضا است. اگرچه در اتحادیه اروپا آلمان بزرگترین شریک تجاری چین است و بزرگترین سرمایه گذاری را دارد برای فرانسه ، چین هفتمین منبع سرمایه گذاری خارجی است. اما عدم توازن در بخش تجارت در سفر ماکرون گسترش خواهد داشت. در واقع نیازهای فرانسه به همکاری عمیقتر با کشورهای اقتصادی غیراروپایی بیشتر است و در بخش اصلاحات دولت ماکرون قرار دارد. رشد اقتصادی فرانسه در سال 2017 به 1.9 درصد رسید که بالاترین سطح از سال 2011 بود و به سوی احیای اقتصادی حرکت می کند. علاوه بر تجارت دو جانبه ، پکن و پاریس درباره پیشبرد روابط چین و اتحادیه اروپا نیز مذاکره خواهد کرد. ماکرون معتقد است توسعه روابط با چین به معنی رشد اقتصادی اتحادیه اروپا و حفظ این اتحاد با توجه به شوک برگزیت است.ماکرون همچنین به طرح جاده ابریشم چین ابراز علاقه دارد. با توجه به انزوای آمریکا در اروپا، فرانسه می تواند با شکل دادن قدرتی تازه با چین و روسیه نقش مهمی در جهان و اتحادیه اروپا داشته باشد.

واگذاری امنیت بغداد به شرکت فرانسوی

شنبه، 16 دی 1396 - 19:07

واگذاری امنیت بغداد به شرکت فرانسوی

اکوفارس: یک مسئول ارشد امنیتی عراقی از واگذاری مساله تامین امنیتی پایتخت این کشور به شرکتی فرانسوی خبر داده است.

یک مسئول ارشد امنیتی عراقی از واگذاری مساله تامین امنیتی پایتخت این کشور به شرکتی فرانسوی خبر داده است. بنابر این گزارش، سعد المطلبی گفت: هیات وزیران عراق در جلسه عصر دیروز خود تصویب کرد وظیفه اجرای طرح فراگیر تامین امنیت پایتخت عراق به شرکت فرانسوی واگذار شود.

وی بدون ذکر نام شرکت گفت، پیش تر با این شرکت به توافق رسیده ایم و تصویب هیات وزیران زمینه را برای شروع به کار این طرح فراهم می کند. این مسوول عراقی گفت: شرکت فرانسوی کار نصب شبکه دوربین های کنترل و مراقبت در مناطق و خیابان های شهر بغداد و مدیریت ترافیک شهری را بر عهده خواهد داشت.

گفتنی است در متن رسمی مصوبات دیروز هیات وزیران عراق به تصویب چنین طرحی اشاره شده اما درباره مجری یا طرف قرارداد جهت اجرای آن ذکری به میان نیامده است. لازم به ذکر است که واگذاری امنیت بغداد به شرکت فرانسوی در حالی است که نیروهای مسلح عراق بخوبی امکان اجرای این ماموریت را دارا بوده اند.

بازگشت اشکال فاشیستی سیاست

گفت‌وگویی درباره دموکراسی، ستم و کلیت

کد خبر:۷۶۱۹۹۱

تاریخ انتشار:۱۶ دی ۱۳۹۶ - ۱۸:۱۹06 January 2018

اتی‌ین بالیبار، فیلسوف معاصر فرانسوی، در این مصاحبه درباره موضوعاتی همچون ظهور چهره‌های فاشیست در اروپا و آمریکا، دلایل اقبال توده‌ها به آنها، وضع دموکراسی در اروپا، و مقاومت در جهان کنونی بحث می‌کند. به اعتقاد او، ما شاهد بازگشت اشکال فاشیستی سیاست هستیم، اشکالی که کاملاً یکسان نیستند ولی وجوه مشترک بسیاری دارند: «وقتی می‌بینید فردی مانند ترامپ جماعتی را مورد خطاب قرار می‌دهد و تهییج‌شان می‌کند، متوجه می‌شوید افراد درون این قبیل جماعت‌ها به تعبیری فقیر یا جزو مفلوک‌ترین اقشار نیستند، اما ثروتمند نیز نیستند. به نظر می‌رسد تهییج و شوراندن آنها علیه بیگانگان، رسانه‌ها و نظام حقوقی یادآور چیزی‌ است که در دوران موسولینی و هیتلر و دیگران دیدیم.» او در انتهای این گفت‌وگو درباره پروژه «خوانش سرمایه» و همکاری‌اش با استاد خود، لویی آلتوسر، توضیح می‌دهد.

طی کلاس اخیرتان در انجمن علوم انسانی برکبک به نام «به سوی یک نقد اقتصاد سیاسی نوین»، این نکته را مطرح کرده‌اید که باید اقتصاد سیاسی مارکسی را مورد بازاندیشی قرار دهیم. اما با توجه به موضوعات سیاسی معاصر، ما تمایل داریم توجه خود را به رابطه میان نژاد، طبقه و ناسیونالیسم معطوف کنیم. می‌خواستیم درباره این مساله خارق‌اجماع پرسش‌هایی مطرح کنیم: هرچند رهبران سرمایه‌دار بیش از پیش از سیاست تفرقه‌افکنانه بهره می‌برند، آن‌ها هنوز موفق می‌شوند میزان بیشتری از رأی‌های ستمدیدگان و محرومان را از آن خود کنند. برای مثال، وضعیت ترکیه، هند، ایالات متحده و بریتانیا را مد نظر داریم. فرهنگ و جغرافیای این کشورها با یکدیگر فرق دارد، ولی از نظر وضعیت سیاسی شباهت زیادی به یکدیگر دارند. می‌خواستیم بدانیم شما چه پاسخی به این مسأله خارق‌اجماع خواهید داد.

ای کاش می‌توانستم پاسخ ساده‌ای به این سوال بدهم... اما موافقم که این سوال پرسشی مهم و فوری است که ما را از آن راه گریزی نیست. درباره سوال اول باید این پرسش را مطرح کنم: آیا در این واقعیت که اربابان و قدرتمندان این جهان مورد حمایت سلب مالکیت‌شدگان و ستمدیدگان قرار می‌گیرند و صدای خود را از ایشان اخذ می‌کنند هیچ نکته تازه‌ای نهفته است؟ و پاسخ من این است: نه، همیشه همین‌طور بوده. از این‌رو، این نکته به‌راستی تکا‌ن‌دهنده است، نه‌تنها از زاویه ایدئولوژی انقلابی و ضدسرمایه‌دارانه، بلکه همچنین از منظر اخلاق و عدالت. فیلسوف فرانسوی و مشهور قرن شانزدهم که در دوران رنسانس می‌زیست [اتین دو لا بوئسی]، فیلسوفی که جوانمرگ شد ولی از او کتابی به جا ماند که همیشه از آن نقل قول می‌شود، اصطلاح «بندگی اختیاری» را جعل کرد. بی‌تردید نکته خارق‌اجماعِ بندگی اختیاری این است که اساساً عاری از اختیار است؛ نتیجه چیزی نیست که خود شما انتخاب کرده باشید. پس پرسش ما درباره دو چیز است، آیا چیزی شبیه یک زنجیره کمّی در کار است یا نه- آیا میزان فلاکت و فقر و فاقه و خشونت در جهان امروز بیش از گذشته است؟ بستگی دارد موقعیت خود را چگونه ترسیم کنید. به هرحال راهی برای محاسبه آن در دست نیست و به همین دلیل پاسخ جهانی به این پرسش لاجرم دلبخواهی و من‌عندی خواهد بود. من همیشه به سخنان دبیرکل سازمان ملل در زمان کوفی عنان اشاره کرده و از آن نقل کرده‌ام. این سخنرانی به «سخنرانی هزاره» مشهور است. پس از سخنرانی جورج بوش که اشاره کرد تروریسم دشمن تمدن است و همه افراد جهان باید با هم همداستان شوند تا این تهدید از میان برداشته شود، کوفی عنان در سخنرانی کوتاه خود که رئوس اصلی مباحث را پیش می‌نهاد، تغییری زیبا در این گفتار ایجاد کرد و گفت: بسته به اینکه کجا هستید، بسته به اینکه در کدام سطح جامعه و در کدام بخش از جهان زندگی می‌کنید، لاجرم تهدیدهای تحمل‌ناپذیر را به اشکال مختلفی رده‌بندی می‌کنید. این بدان معنا نیست که تروریسم یک تهدید نیست- و این موضوع به قبل از پیدایش داعش بازمی‌گردد. فقط بدین معناست که نمی‌توان درباره چیزی چون یک شکاف ساده حرف زد، مثلاً شکافی بین کسانی که رنج می‌کشند و کسانی که افراد را استثمار می‌کنند. از این‌رو، این گفتارها معمولاً عدم تجانس و ناهمگونی گسترده وضعیتی را که خشونت در آن عمل می‌کند، به طور کامل محو می‌کنند.

البته این کافی نیست، به همین دلیل پرسش مشخص‌تر و اساسی‌تر می‌شود: چرا مردم ستمگران را رهاننده خود می‌دانند؟ این بحث پای ترامپ و اردوغان و سایرین را وسط خواهید کشید. من فقط درباره بازگشت ناسیونالیسم یا تعصب مذهبی و از این قبیل مسائل حرف نمی‌زنم. من واقعاً نگرانم و باور دارم که ما شاهد بازگشت اشکال فاشیستی سیاست هستیم، اشکالی که کاملاً یکسان نیستند ولی وجوه مشترک بسیاری دارند. وقتی می‌بینید فردی مانند ترامپ جماعتی را مورد خطاب قرار می‌دهد و تهییج‌شان می‌کند، متوجه می‌شوید افراد درون این قبیل جماعت‌ها به تعبیری فقیر یا جزو مفلوک‌ترین اقشار نیستند، اما ثروتمند نیز نیستند. به نظر می‌رسد تهییج و شوراندن آنها علیه بیگانگان، رسانه‌ها و نظام حقوقی یادآور چیزی‌ است که در دوران موسولینی و هیتلر و دیگران دیدیم. بنابراین، این مسأله مستلزم پاسخی نگران‌کننده‌تر است که مشخص‌تر به مسائل مربوط به بندگی اختیاری می‌پردازد. مارکسیسم سنتی این را «آگاهی کاذب» می‌نامد، اما من این اصطلاح را کامل نمی‌پذیرم، زیرا مستلزم توضیحی طبقاتی است که وقتی بحث بر سر رویه‌های فاشیستی باشد، چندان به کار نمی‌آید. پس در این صورت باید این پرسش را مطرح کنیم: چرا توده‌ها دشمنان خیالی را به دشمنان واقعی ترجیح می‌دهند؟ دوستم آلن بدیو توضیحی ساده در دست دارد. او می‌گوید از آنجا که ایده کمونیسم به حد کافی بر روی صحنه نیست، بازنمودها و ایده‌های فاشیستی در حال فزونی یافتن‌اند و ایده‌های سوسیالیستی و کمونیستی غایب‌اند. بی‌تردید بُعد طبقاتی بسیار مهم است، اما مسائل کلیدی دیگری نیز مطرح‌اند، از جمله نژاد و مسائل اخلاقی مربوط به روابط بین دو جنس و گرایش‌های جنسی مختلف. چنان‌که در کتاب کوچکم، «سکیولوم»١، اشاره کرده‌ام، مذهب به بدن، هویت و جنسیت فرد مربوط می‌شود. تصادفی نیست که همه مذاهب بزرگ به طور خاص روابط جنسی را ساماندهی و بنابراین مدون و ساده می‌کنند. این حوزه حوزه‌ای نیست که شما در آن دشمنی داشته باشید، به همین دلیل این دشمنان خیالی‌اند؛ از قرار معلوم دگرگونی اصول اخلاقی و جهان، شیوه‌های سنتیِ مدون‌کردن روابط جنسی را تهدید می‌کند. دوران‌هایی که در آنها با تزلزل اقتصادی و محوشدن مرز بین فرهنگ‌ها و تمدن‌ها روبروییم، به‌تدریج باعث افزایش فشار بر روی افراد می‌شوند و آن‌ها را وامی‌دارند تا از خود در بازار سرمایه‌داری دفاع کنند. این مسأله باعث می‌شود هر نوع اختلال در خانواده سنتی موجب بروز اضطرابی بسیار شدید شود؛ مسأله مذکور ضمنا ساماندهی جنسی و نژادی‌ای به بار می‌آورد که نه‌تنها افراد واجد سلطه بلکه افراد تحت سلطه نیز آن را درک یا احساس می‌کنند. به همین دلیل است که خیل کثیری از زنان گفتارهای خشن و زن‌ستیزانه‌ای را که ترامپ و دیگران پیش می‌نهند، می‌پذیرند. اما در اینجا من مشغول توضیح دادن نیستم، بلکه پیچیدگی این میدان را ترسیم می‌کنم.

حدود پانزده سال پیش، شما کتاب «ما، مردم اروپا» را نوشتید و در آن به عبارت «آزمایشگاه دموکراسی» اشاره کردید، که به نحوی از انحاء به اروپا به عنوان الگو می‌نگرد. با توجه به تحولات اخیر از جمله خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و بحران معروف به بحران پناهندگان، این کتاب را اکنون چگونه می‌خوانید؟ چه تغییرات و اصلاحاتی را مایلید در این کتاب اعمال کنید؟

امیدوارم هیچ کجا نگفته باشم که اروپا الگوی دموکراسی است؛ با ژاک رانسیر و دیگران موافقم که اروپا رژیمی باثبات نیست. دموکراسی یک گرایش است، قسمی رابطه بین نیروهای مختلف... دموکراسی نوعی توازن شکننده است که بلاشک باید نهادینه‌اش کرد، اما این مسأله را نمی‌توان بدیهی انگاشت که این نهادها از آنِ کیستند. این توازن توازنی است میان، مثلا، نابرابری و اقتدار و تبعیض از یک‌سو، و برابری و مشارکت و بازشناسی متقابل حقوق و وظایف شهروندان از سوی دیگر. کل مشروعیت‌بخشی به امپریالیسم اروپا یا بدیل اروپا برای گفتار آمریکایی «جهان آزاد» مبتنی بر دو تصور اشتباه بود. اولاً، ما اروپایی‌ها دموکراسی را ابداع کرده‌ایم، و ثانیاً، ما حافظ امر مدرن هستیم و آن را به کل جهان عرضه می‌کنیم، آن هم به عنوان چیزی که باید از سرمشق آن پیروی کرد، البته اگر نگوییم به عنوان چیزی که باید تحمیل یا واردش کرد. بلاشک این همان چیزی است که من مطلقاً ردش می‌کنم. از طرف دیگر، من گرایش‌های دموکراسی‌پرور را با رهایی از الگوهای اروپایی یکی نمی‌گیرم. به نظرم گفتاری که ساختارهای دموکراتیک و حقوق شهروندی را صرفاً ابزارهایی برای پوشاندن و مشروعیت‌بخشیدن به سلطه اروپا بر جهان می‌داند به اصل مسأله پی نبرده است. به همین دلیل بود که من از کلماتی چون «آزمایشگاه‌ها» و «کارگاه‌ها» استفاده کردم. فکر می‌کردم نه‌تنها باید گفتارهایی عام درباره اصول دموکراتیک داشت، بلکه باید ارزیابی کرد که پیاده‌کردن این اصول در جهان به طور کلی به کجا کشیده است. باید مکان‌ها، نقاط یا مناظری را تشخیص می‌دادیم که می‌شد بدیل یا امور متعارض را در آن‌ها حس کرد و در دفاع از آرمان دموکراسی و دموکراتیزه کردن جنگید. به محض اینکه شروع کنید به شمردن چنین مکان‌هایی، می‌بینید که تعدادشان بی‌نهایت می‌شود. البته محرک من عمدتاً تعهدات آن روزهایم بود. وقتی درباره مرز در مقام یک نهاد، در مقام یک آزمایشگاه یا کارگاه دموکراسی نوشتم، منظورم این بود که دیگر نمی‌توان مرز را قسمی شرط تاریخی و از پیش داده‌شده برای حیات سیاسی دانست؛ بلکه باید اذعان داشت که مدیریت آن، قیدوبندهایی را بر مردم تحمیل می‌کند. این منجر به ظهور ابتکارهایی شد که دوستم، انگین ایزین(Engin Isin)، «کنش‌های شهروندی» می‌نامدشان. مردم می‌توانند مرزها را ابداع و دموکراتیزه کنند، نکته‌ای که ظاهراً بسیار غریب است اما به‌تدریج در جهان ما اهمیتی بیش از پیش محوری می‌یابد. این مسأله را در اروپا و مدیترانه خواهیم دید، اینکه جهان مرزها به معنای دقیق کلمه بدل به محل کار یا آزمایشگاه دموکراسی شده است، آن هم درست شبیه کارخانه، شاید خانواده، و مدرسه. این اتفاق شبیه وسعت‌یافتن گام به گام ابعاد دموکراتیک و مدنی زندگی اجتماعی است که در نیمه دوم قرن بیستم رخ داد. ارجاع به رانسیر در اینجا می‌تواند بسیار مفید باشد. او استدلال می‌کند در هرکجا که مردم برای برابری حقوق و قدرت پیکار می‌کنند و در عین حال تفاوت‌ها و تکثر فرهنگ‌های مختلف را تأیید می‌کنند، ما با چیزی شبیه «آزمایشگاه دموکراسی» مواجهیم. شاید بگویید که ما در لحظه‌ای نومیدکننده به سر می‌بریم زیرا به‌تدریج درِ تمام این آزمایشگاه‌ها تخته می‌شود. اما من با این حرف موافق نیستم؛ موضوع به این سادگی‌ها نیست. به نظر قضیه از این قرار است که عدم توازنی عظیم بین قدرت، و سطح دولت و نهادهای محوری جوامع دموکراتیک سنتی وجود دارد. از دو حال خارج نیست: یا با نوعی ترکیب تنش، تردید یا بی‌ثباتی روبروییم، یا اینکه مسأله درست مطرح نشده است. اما وقتی به من می‌گویند «چرا اهمیت می‌دهی، چرا رأی می‌دهی؟ به چه کار می‌آید؟ اینجا جایی نیست که مردم بتوانند صدای خود را به گوش برسانند..»، من، برخلاف برخی دوستانم و حتی نوه‌ام که اکنون ١٩ یا ٢٠ ساله‌اش است، وسوسه نمی‌شوم. آنگاه من بهشان می‌گویم، خب، پرسش شما مرا معذب می‌کند زیرا در انتخابات پیش رو شاید من خودم را در وضعیتی بیابم که ندانم چه رأیی باید بدهم. اما با این‌همه، شاید آرای من به حد کافی آنارشیستی یا لیبرتارین نیستند. قواعدند که به افراد مختلف امکان می‌دهند در کنار یکدیگر زندگی کنند، بی‌آنکه تعارضات‌شان بدل به جنگ داخلی شود. حقیقت دارد که نظام‌های پارلمانی اکثر کشورهای ما خصلتی صلب و متحجر یافته و نیروی بالقوه دموکراتیک‌شان به حداقل رسیده است؛ اما شاید حذف هر شکل از بازنمایی [یا نمایندگی] قماری بس خطرناک باشد، لااقل در حال حاضر.

بازهم به هنگام فکرکردن درباره اروپا، از خود می‌پرسیدیم منظور شما از اروپا چیست؟ ما با اشاره به کتاب آخرتان «امور کلی»، می‌خواهیم بدانیم آیا این یک مقوله «کلی» است یا نه. و اینکه شما چه تمایز و تفکیک تحلیلی بین مقولات «امر کلی» (universal)، «کلیت» (universality) و «کلی‌گرایی» (universalism) قائل می‌شوید؟

این‌ها دو پرسش متفاوت‌اند. اروپا مشکلی سیاسی و عملی [یا پراگماتیک] است. من در تربیت فکری‌ام به شدت تحت تأثیر گردش ایده‌ها در درون اروپا قرار دارم و این بخشی از هویت من است- هویت سیاسی و فکری‌ام. این به معنای دفاع از دیدگاه اروپایی است، نه دفاع از یک منظر صرفاً ناسیونالیستی. این مسأله اکنون بیش از پیش اهمیت دارد زیرا به دلیل گرایش‌های عمده پوپولیسم نوین، البته اگر نگوییم نئوفاشیسم، گرایش‌های ناسیونالیستی در حال افزایش یافتن‌اند. این‌ها مسائلی صرفاً نظری نمی‌مانند، بلکه افراد را نیز هدف می‌گیرند. ولی در عین حال، کاملاً آگاهم که اروپا برابر با جهان نیست، و مسائل بنیادینی مانند نژادپرستی هست که اروپا را به جای ملت می‌نشانند. این ممکن است وضعیت را از این نیز بدتر کند. حرفی که در گذشته زدم شاید به بحث‌مان در اینجا مربوط شود: در واقع جنبش بیگانه‌ستیز طرفدار اتحاد اروپا اکنون بر اساس چیزی فایده‌گرایانه در حال شکل گرفتن است، و با خشم و غضبی که علیه پناهندگان و مسلمانان هست، ما شاهد ظهور گفتار اروپاییم، گفتاری که مبتنی بر طرد و حذف است. از این‌رو، مطلقاً ضروری است که درباره اشکالی انضمامی بحث کنیم که به کمک‌شان می‌توانیم کلی‌گرایی خودمان را در چارچوبی پیاده ‌کنیم که کاملاً اروپایی نیست، بلکه به طور مداوم تکامل می‌یابد و در بر می‌گیرد. به همین دلیل است که از نظر من فضاهای مدیترانه به همان اندازه فضای اروپا مهم‌اند. تاریخ، فرهنگ، زبان‌ها و غیره و غیره مفهوم مدیترانه را در مقام چیزی بری از مرز به وجود آورده‌اند؛ مدیترانه سرشار از مرز است، اما هیچ مرز بیرونی از پیش موجودی ندارد. من حاضرم درباره این بحث کنیم که چرا باید در برابر فروپاشی اتحادیه اروپا مقاومت کنیم، اما نباید آرمان اروپا را با «امر کلی» به معنای دقیق کلمه یکی بگیریم.

سوی دیگر این پرسش پیچیده‌تر است زیرا به لحاظ فلسفی فنی‌تر است. اساساً من با تمایز بین این سه اصطلاح سعی کردم قسمی قاعده هم‌زیستی یا استفاده مناسب مطرح کنم، نه یک جور تدوین. دو اصطلاح اول و آخر [یعنی امر کلی و کلی‌گرایی] را به راحتی می‌توان تعریف کرد- «امر کلی» مقوله‌ای منطقی است، هرچند تفاوت‌های ظریفی در کار است که به این مسأله مربوط می‌شود: آیا وقتی تلاش می‌کنید یک مقوله یا ارزش یک گفتار را کلی بدانید، ارجاع به فرد را ارجح می‌دانید یا ارجاع به کل را؟ این نیز نسبتاً ساده است زیرا شما تقابل آشکار بین کلیت و خاص‌بودگی (Particularity) را دارید. از طرف دیگر، تعریف کردن «کلی‌گرایی» نیز دشوار نیست زیرا اولاً ما مثال‌های تاریخی مهمی در دست داریم: در غرب به طور عام و همچنین در کل منطقه اسلامی، آن هم به شکل یکتاپرستی مذهبی یا گفتار حقوق بشر که آشکارا با مفهوم کلی‌گرایی مطابق‌اند. از این‌رو، من از جودیت باتلر در مناقشه‌اش با ژیژک و لاکلائو، این تصور را با کمال میل وام گرفته‌ام که این قسم کلی‌گرایی‌ها همیشه در تعارض با یکدیگر قرار دارند. این تعارض بدین دلیل است که ما همیشه از پیش، از تمامی کلی‌گرایی‌هایی که ممکن است ظهور کنند باخبر نیستیم. محض نمونه، «اکولوژی یا بوم‌شناسی» به این زودی دارد به یک گفتار کلی‌گرایانه قدرتمند بدل می‌شود که بر تغییر رابطه بین انسان و طبیعت تأکید دارد. این مذهبی جدید نیست، بلکه یک کلی‌گرایی جدید است.

بین این سه اصطلاح دشوارترین و جالب‌ترین اصطلاح همان «کلیت» است- کلمه میانی. به زبان ساده، کلیت به این واقعیت مربوط می‌شود که امر کلی (که ممکن است به منبعی محوری‌ برای شکست‌دادن گفتار کلی‌گرایانه بدل شود) باید به زبان آورده شود، باید مردمی که در مکان‌ها و زمان‌های مشخص زندگی می‌کنند به آن زبانی مشخص ببخشند. چنان‌که هگل شرحی زیبا از آن ارائه کرده، به زبان آوردن یا اظهار کردن امر کلی چیزی اساساً خارق‌اجماع در خود نهفته دارد- به آن نامی می‌بخشید، آن را در زبانی خاص بیان می‌کنید، فوراً خود ایده کلیت را وارونه می‌کنید، زیرا پس از این کار به امر خاص بدل می‌شود. اما این قسمی آشفتگی نسبی‌گرایانه نیست، بلکه این آشفتگی همان اظهار یا به زبان آوردن امر کلی است که من آن را «کلیت» می‌نامم. قسمی پیکار یا مقاومت علیه نفی خود است. به لحاظ فلسفی، این یکی از جالب‌ترین مباحثی است که ویتگنشتاین و البته هگل بدان پرداخته‌اند: چه تأثیرات رو به عقبی (retroactive) بر خود گفتار می‌گذارد تا مدعی به زبان آوردنِ «امر کلی» شود؟

آیا از نظر شما هنوز امیدی برای مقاومت هست؟ معنای مقاومت در جهانی که امروزه در آن زندگی می‌کنیم چیست؟

من کاری به کار تعاریف عام مقاومت ندارم. تا حدود زیادی با فوکو موافقم که مقاومت‌ها اشکال مرتبط قدرت‌اند. فوکو در مقاله معروف خود «سوژه و قدرت»، اشکال نظام‌مند مقاومت را مطرح می‌کند. او در این مقاله می‌گوید جایی که قدرت هست، مقاومت نیز هست، اما نکته دیگری نیز مطرح است. این واقعیت جالب که قدرت صرفاً به دنبال آن نیست که بساط مقاومت را برچیند، بلکه در بسیاری از موارد سعی می‌کند از انواع مقاومت استفاده ابزاری کند و از آن‌ها برای تقویت خود بهره ببرد. این نکته که قدرتمندترین مرجعِ قدرت مرجعی است که توانسته به نحوی از انحاء از مقاومت سوژه‌های خود به نفع خود بهره ببرد، به پرسش «بندگی اختیاری» چندان نامرتبط نیست. این منجر به فهمی استراتژیک و جالب از پیوند قدرت و مقاومت نمی‌شود، بلکه به وضعیتی ختم می‌شود که در آن همیشه قدر‌ت‌های خاص و مقاومت‌های خاص وجود دارند. چیزی به اسم قدرت یا مقاومت به معنای عام کلمه یا مقولات تمامیت‌بخش در کار نیست؛ مقاومت‌هایی درون اشکال مختلف قدرت داریم، مقاومت‌هایی که از بطن آن بیرون می‌آیند، از این‌رو باید مشخص کنید کدام مقاومت مشخص مطرح است. اما آنگاه شاید برخی از هم‌صحبتان فوکو به او نشان دهند که توصیف استراتژیک او از این تصور که رابطه میان نیروها نوسان می‌کند و طرف قوی‌تر ممکن است جایش عوض شود، محدودیت‌های خود را در چیزی نشان می‌دهد که او در آن دوران «سلطه» می‌نامید. او همیشه با دقت تمام سعی می‌کرد از بحث درباره نظریه مارکسیستی استثمار پرهیز کند، اما می‌توانست در پاسخ بگوید که استثمار وضعیتی همه یا هیچ نیست، بلکه به رابطه قدرت در بازار بستگی دارد. در مباحثی که فوکو با فمنیست‌های آمریکایی در دانشگاه برکلی داشت، ایرادات جالب‌تری مطرح شدند٢. این فمنیست‌ها می‌گفتند اشکالی از روابط قدرت هست که هیچ‌گاه وارونه یا معکوس نشده و به همین دلیل قرن‌ها یا هزاره‌ها تداوم داشته است؛ مانند رابطه مردان و زنان که در آن ظرفیت مقاومت زنان ناچیز و حداقل بوده است. او دستپاچه شد و استدلالی ضعیف مطرح کرد: حتی در جایی که زنان به طور کامل سرکوب می‌شوند، زنان دور هم جمع می‌شوند و مردان خود را مسخره می‌کنند! این بدان معناست که شما همیشه راهی برای مقاومت می‌یابید. این استدلال ضعیفی به نظر می‌رسد، اما شاید باتلر وارد بحث شود و (این حرف‌ها را دارم از خودم درمی‌آورم) بر سخن تحریک‌پذیر [نام کتابی از جودیت باتلر] و بُعد گفتاری هر رابطه قدرتی تأکید کند و این همان امکان آیرونی و واژگون‌کردن اجرایی اشکال مختلف اقتدار است. بساط قدرت را برنمی‌چیند اما نشان می‌دهد چیزی به نام قدرت بی‌چون‌وچرا در کار نیست. این نکته در مورد سرمایه‌داری نیز صدق می‌کند. نژادپرستی استعماری مثال جالبی است- حتی پس از آنکه برده‌داری لغو شد، مثل روز روشن است که این قسم نژادپرستی دوام آورده و انسان‌ها را در سلسله‌مراتب جای داده است، اما خود قدرت استعماری که زمانی از بین‌نرفتنی و ماندگار جلوه می‌کرد از میان برداشته شده است.

شما اغلب آلتوسر را «استاد فکری» خود می‌دانید. کنجکاویم بدانیم تجربه شما در سال‌های تکوین فکری‌تان که شاگرد او بودید، چگونه بوده است.

آلتوسری که شاید امروزه با آن مواجه شوید زمین تا آسمان فرق دارد با آلتوسری که من می‌شناختم. دلیلش صرفاً این است که زمان گذشته است. من مدتی نسبتاً کوتاه با او آشنا بودم. جالب آنکه آلتوسر کتاب‌های چاپ‌نشده بسیاری نوشته است که بسیاری از آن‌ها ناتمام‌اند، اما سپس باید پرسید یک اثر تمام‌شده چیست؟ در نسل جدید، تعداد فزاینده‌ای از محققان جوان این وجه از فلسفه را که هیچ‌گاه به نقطه اتمام و تکمیل نرسیده کشف می‌کنند. در این میان می‌توان به ماتریالیسم تصادفی، دم‌ودستگاه ایدئولوژیک قدرت، پرسش‌های مربوط به بازتولید و خوانش سمپتماتیک اشاره کرد. آلتوسر خیل عظیمی از ابزارها/مقولات خلق کرد که می‌توان از زمانِ نوشته‌شدن‌شان جدایشان کرد و در دوران کنونی فعال‌شان کرد و از نو مورد استفاده قرار داد- این حرف مرا شگفت‌زده می‌کند. اما وقتی متوجه می‌شوم که بحث بر سر تکرار نیست، بر این شگفتی غلبه می‌کنم. آلتوسر به ابداع مفهوم دم ودستگاه ایدئولوژیک دولت شهرت دارد؛ جودیت باتلر و مارکسیست‌ها به این نکته اشاره می‌کنند. کل طرحی که او درباره استیضاح سوژه‌ها به‌وسیله یک منبع نامرئی مشروعیت ترسیم می‌کند، ابزارهایی قدرتمند برای تحلیل انتقادی در اختیار ما می‌گذارد. یکی از همکاران جوان من به نام ماریا کاکوگیانی مدتی پیش اصطلاح «دم‌ودستگاه ایدئولوژیک بازار» را جعل کرد. من این کار او را بسیار هوشمندانه یافتم زیرا نولیبرالیسم سوژه‌ها را به شیوه‌ای بسیار پیچیده استیضاح می‌کند، یعنی در مقام رقبای دائمی یا سوژه‌هایی با نیازهای کالایی‌شده. آلتوسر به این مسأله نمی‌پردازد. اما من از امتیازی برخوردار بوده‌ام که گذر زمان از ارزشش نکاسته است، امتیاز شاگردیِ کسی که روش تدریسش به‌راستی برابری‌طلبانه بود. او در کلاس‌مان گفت: «من نمی‌دانم کتاب سرمایه‌مارکس را چگونه باید خواند، اما باید فوراً دست به کار شویم و این مسأله را حل کنیم زیرا در حال حاضر باید حزب کمونیست را از مرگ نجات دهیم». این نکته در مورد مقولاتی که پیش‌تر بهشان اشاره کردم نیز صدق می‌کند. من از عدم‌قطعیت مقوم این مقولات درکی درونی دارم. مدام به این فکر می‌کنم که باید با آن‌ها کاری بکنم.برای آلتوسر احترام بسیار زیادی قائلم، اما او تنها استاد من نبود، و چنان‌که باخبرید، او شدیدا بیمار بود و مدام بین ماخولیا و حالت‌های شیدایی نوسان می‌کرد. برخی از دوستانم - از آن‌ها نام نخواهم برد - در جنون آلتوسر اسیر شدند و بهای سنگینی پرداختند. نمی‌دانم خودم هم در جنون او اسیر شده‌ام یا نه. اما من استادان دیگری نیز داشتم، هرچند با آن‌ها مانند آلتوسر کار نکردم، اما آن‌ها را به اندازه آلتوسر ستایش می‌کردم. بنابراین اگر از من بخواهند سیاهه‌ای از این افراد ارائه کنم، به این نام‌ها اشاره می‌کنم: مترجم هگل به فرانسه، ژان هیپولیت؛ ژرژ کانگیلم که راهنمای تز فوق لیسانسم بود؛ و البته ژاک دریدا که به اندازه آلتوسر بر من تأثیر گذاشته است.

--------------------------------
پی‌نوشت‌ها:
١. منظور کتاب «سکیولوم: فرهنگ، مذهب، ایدئولوژی» است. کلمه سکیولوم به معنای سده و نسل است و با کلمه سکولار و دنیوی نیز هم‌ریشه است.
٢. میشل فوکو در سال‌های آخر عمر خود در حدود سال ١٩٨٣ مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها را در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، ایراد کرد که حول مضمون «فرهنگِ نفس یا خود» می‌گشتند.
منبع: سایت انجمن علوم انسانی برکبک

ترجمه: محسن ملکی

این مطلب نخستین بار در روزنامه شرق منتشر شده است.

عضویت دانشگاه الزهرا(س) در آژانس دانشگاه های فرانسه زبان

خبرگزاری میزان- دانشگاه الزهرا(س) عضو آژانس دانشگاه های فرانسوی زبان شد.

به گزارش گروه جامعه خبرگزاری میزان،با پیگیری گروه زبان فرانسه دانشکده ادبیات و مدیریت همکاری‌های علمی و بین المللی، دانشگاه الزهرا (س) توانست عضو آژانس دانشگاه‌های فرانسه زبان شود.

هیات مدیره این آژانس در شهر پاریس، درخواست رسمی و پرونده دانشگاه الزهرا (س) مورد بررسی قرار گرفت و با آن موافقت شد.

پذیرفته شدن دانشگاه الزهرا (س) به معنی استفاده همه رشته‌ها و حوزه‌های دانشگاه از مجموعه امکانات و همکاری‌های است که آژانس در اختیار دارد.

تعهدات و وظایف این آژانس بر پایه احترام به اصول و ارزش‌های تفاوت فرهنگی و مشارکت و همکاری بنا شده است.

تسهیل دسترسی اعضا به منابع جهانی موسسات عضو، تسهیل در گسترش پروژه‌های بین منطقه‌ای و همکاری‌های میان موسسات عضو و همراهی آنان در آماده سازی و تدوین پروژه‌های علمی بر پایه‌ی برنامه ریزی چهارساله آژانس دانشگاهی فرانسوی زبان، فراهم آوردن امکان دسترسی موسسات عضو به ابزار‌ها و منابع آموزشی منطبق با نیاز‌ها و بافت منطقه‌ای از جمله تعهدات آژانس دانشگاه‌های فرانسه زبان به اعضا است.

همچنین فراهم سازی امکان استفاده از تکنولوژی‌های اطلاعاتی و ارتباطی برای آموزش و تحقیق، مطلع سازی مداوم همه موسسات عضو از فعالیت‌های اصلی با ماهیت علمی یا نهادی که توسط آژانس دانشگاهی فرانسوی زبان تنظیم می‌شود، تضمین پیشرفت و توسعه دانشگاه‌های عضو شبکه و فعالیت‌های آن‌ها به کمک امکانات مختلف ارتباطی که آژانس داراست از دیگر تعهدات این آژانس برای دانشگاه‌های عضو است.

درحال حاضر دانشگاه تهران، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه تبریز، دانشگاه تربیت مدرس، امیرکبیر و و برخی دیگر از دانشگاه‌های مهم ایران عضو این نهاد هستند.

انتهای پیام/ 

اسقاط خودروهای فرسوده وظیفه شرکت های خودروسازی است

برنامه‌ریزی فرانسه و بریتانیا برای افزایش اسقاط خودروهای فرسوده

شناسه خبر: ۴۳۴۵۲ ۱۶ دی ۱۳۹۶ - ۱۲:۳۸ نام نویسنده: امیرحسین عسکریاندسته : تحلیل خارجی, تولید و اشتغال

۰

بسیاری از خودروسازان مطرح جهان به دنبال اجرای طرح هایی در زمینه اسقاط خودروهای فرسوده در سال ۲۰۱۸ هستند؛ در واقع در کشورهای مختلف، وظیفه اسقاط خودروهای فرسوده بر عهده شرکت های خودروسازی قرار داده شده است. در این راستا برنامه اسقاط خودروسازان کشور بریتانیا و فرانسه بررسی شده است.

به گزارش مقاومتی نیوز بسیاری از خودروسازان مطرح جهان به دنبال اجرای طرح هایی در زمینه اسقاط خودروهای فرسوده در سال ۲۰۱۸ هستند.

بررسی های جهانی نشان می دهد این خودروسازان هستند که در کشورها، وظیفه از رده خارج کردن خودروهای فرسوده را در اختیار دارند، زیرا این امر منجر به توسعه بازار خود این خودروسازان خواهد شد و در نهایت شرکت های خودروسازی منتفع می شوند.

در ادامه به بررسی طرح های از رده خارج کردن خودروهای فرسوده در کشورهای بریتانیا و فرانسه پرداخته خواهد شد.

تسهیلات دولت بریتانیا به مالکان خودروهای فرسوده 

به عنوان مثال دولت بریتانیا برای تشویق مالکان خودروهای فرسوده به جایگزین کردن خودروهای فرسوده خود با خودروهای جدید، به میزان ۲۰۰۰ پوند تسهیلات در نظر گرفته است.

این طرح تسهیلاتی برای خودروهای قدیمی که قبل از سال ۱۹۹۹ تولید شده اند در نظر گرفته شده است. این طرح دولت بریتانیا منجر به افزایش فروش خودروهای جدید با فناوری سوخت نوین در این کشور شد و راهکار خوبی برای جلوگیری از آلودگی هوا در این کشور بود.

در ادامه دولت بریتانیا به دنبال ایجاد طرحی این چنینی و ارائه تسهیلات بهتر برای تمایل صاحبان خودروهای با سن  ۱۰ سال به جایگزینی خودروی خود با خودروهای جدید است.

افزایش اسقاط خودروهای فرسوده با سیاست جدید دولت بریتانیا

دولت بریتانیا اعلام کرده است تا سال ۲۰۴۰ فروش هرگونه خودرو با موتور احتراق داخلی را ممنوع خواهد کرد و این سیاست منجر به این خواهد شد که خودروسازان در این کشور به سمت خودروهای با فناوری سوخت بالا و به ویژه خودروهای برقی حرکت کنند و فرآیند اسقاط در این کشور تسریع خواهد یافت.

همچنین این سیاست منجر به این خواهد شد که مالکان خودروهای فرسوده به دنبال تعویض خودروهای قدیمی با سوخت دیزل یا بنزینی خود باشند؛ زیرا در صورت عدم جایگزینی محصول خود متحمل جریمه های سنگین خواهند شد و عملیاتی شدن این فرآیند منجر به توسعه بازار خودروهای برقی خواهد شد.

رقابت خودروسازان در بریتانیا برای ارائه تسهیلات به مالکان خودروهای فرسوده

همچنین بسیاری از خودروسازان در بریتانیا به ارائه تسهیلات به مالکان خودروهای فرسوده روی آورده اند و رقابت نزدیکی بین این خودروسازان برقرار است.

مالکان خودروهای فرسوده انتخاب زیادی برای جایگزینی خودروهای خود با خودروهای جدید هر یک از شرکت های خودروساز دارند.

برنامه اسقاط خودروهای فرسوده در شرکت فرانسوی پژو

خودروساز فرانسوی پژو در قبال جایگزینی خودروهای فرسوده با محصولات جدید خود حداکثر به میزان ۶۰۰۰ پوند تسهیلات در اختیار مالکان این خودروهای فرسوده قرار می دهد. گفتنی است این طرح اسقاط از ماه مارچ ۲۰۱۸ اجرایی خواهد شد.

جزئیات این طرح بدین صورت است که در قبال خرید محصول پژو ۱۰۸ جدید و جایگزینی با خودروی قدیمی، به میزان ۱۷۵۰ پوند تسهیلات در اختیار مالک خودرو قدیمی قرار می گیرد.

همچنین در قبال خرید محصول ۵۰۸ یا SW به میزان ۶۰۰۰ پوند تسهیلات پرداخت می شود. لازم به ذکر است مالکان خودروهای فرسوده با خرید خودروهای پژو ۳۰۸، ۲۰۰۸، ۲۰۸ و ۳۰۸GTi به میزان ۲۷۵۰ پوند تسهیلات دریافت می کنند.

گفتنی است مالکان خودروهای فرسوده می توانند به جای دریافت تسهیلات سهمیه سوخت دریافت کنند.

تمام خودروهایی که در این طرح اسقاط معامله می شوند به یک مرکز اسقاط بزرگ فرانسوی به نام cartakeback تحویل داده می شوند و این مرکز اسقاط فرآیند اسقاط خودروهای قدیمی را انجام می دهد.

لازم به ذکر است برای تحویل خودروهای نو از طریق این طرح بایستی از زمان ثبت نام مالکان خودروهای فرسوده در این طرح ۹۰ روز گذشته باشد.

برنامه اسقاط خودروهای فرسوده شرکت خودروساز فرانسوی رنو

خودروساز فرانسوی رنو نیز در قبال خرید محصولات جدید کپچر، کولئوس و کادجر به میزان ۲۰۰۰ پوند به مالکان خودروهای فرسوده تسهیلات می دهد.

همچنین این شرکت به ازای خرید خودرو کپچر به میزان ۲۵۰ پوند سهمیه بنزین در اختیار مشتریان قرار می دهد.  این میزان سهمیه سوخت برای محصولات کادجر و کولئوس به ترتیب ۵۰۰ و ۱۰۰۰ پوند می باشد. لازم به ذکر است مشتریان برای استفاده از این طرح بایستی حداکثر تا ۳۱ مارس ۲۰۱۸ ثبت نام نمایند.

منبع: کاربایر (carbuyer)